Koskoca bir dört yılın geçti Kastamonu’da,
Az zaman değil bu geçen, gülme ARKADAŞ.
Şimdi anan yolunu bekliyordur sılada,
Onu da hatırla, defterden silme ARKADAŞ.
Afacanlar yolunu gözlüyorlar okulda,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim