Arkadaş Şiiri - Gökhan Salter

Bir gün ben bu dünyadan göçüp gidince
Göz yaşlarının sel olduğunu görünce
Benim değerim o zaman bilinince
İşte o zaman ben olmayacağım Arkadaş...

Zifiri bir karanlık kış gününde
Bütün herkesin beni ziyarete geldiğinde
Cenazemin mezarlığa götürülmediğinde
Dostlarımı o zaman bileceğim Arkadaş...

Seni ellerimle toprağa vereceğim
Gözlerimi dinlendirmeden yaş dökeceğim
Yüreğimi uğruna feda edeceğim
Diyen biri varsa o da anamdır Arkadaş...

Öldükten iki gün sonra unutulursun
Ahirette kendine bir yer bulursun
Bilki insanlara yinede üzülürsün
Üzülmeye değer mi? Öldün be Arkadaş...