Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ÇOK DOĞRU ŞEYLER YAZMIŞSINIZ HİKMET BEY.
KEŞKE HEP YAZDIĞINIZ GİBİ OLSA HERKES.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK. KUTLARIM EMEĞİNİZİ.
SAYGILARIMLA...
Hak yolundan dönme, ayrılma sakın,
Bu dünya da, güzel olsun ahlâkın,
Yoksa kötü olur, seninde helâkın,
Ömür dediğin, işte budur arkadaş.
Yüreğinize sağlık şiirinizde arkadaşlığı dostluğu çok güzel anlatmışsınız kutlarım sizi kaleminiz daim olsun.Saygılarımla Ant.+10
özünü güçlü kalemiyle dile getirin bu şiiri vareden yüreği başta kutluyorum. hayattaki varolan tüm gerçek değerleri sevdiklerine ARKADAŞ ismi ile şiir edip sunmak yanızca güzel yürekli canların yapabileceğidir ki saygıdeğer ağabeyimi tekrar ayakta alkışlıyor +10 tam puanımı bu içten dilekleri taşıyan yüreğinize sunuyor ve beğenimin bir ifadesi olarak ta +ant sayfama taşıyıp götürüyorum. saygılar
Öğüt veren güzel dizeleri beğeniyle okudum, tebrikler Hikmet abi, hayırlı cumalar.
Selam ve dua ile
Hak yolundan dönme, ayrılma sakın,
Bu dünya da, güzel olsun ahlâkın,
Yoksa kötü olur, seninde helâkın,
Ömür dediğin, işte budur arkadaş.
Dünyayı güzelliklerin sarması dileğimle...
Teşekkürler bu güzel şiir için.
Hak yolundan dönme, ayrılma sakın,
Bu dünya da, güzel olsun ahlâkın,
Yoksa kötü olur, seninde helâkın,
Ömür dediğin, işte budur arkadaş.
Harika güzel dizelerdi kutlarım,yüreğinize sağlık.
kutlarım üstadım . insanlığı öyle güzel anlatmışsınızki ibret alarak okudum. anlatım yalın ,okuyucuyu yormayan bir üslup.akıcı ve ahengli. usta kaleminiz daim olsun .
başkentden selam olsun çay diyarımıza...sevgili şiir dostu ne güzel dile getrimişniz arkdaşlığı dostluğu...baki kalan bu kubbede hoş bir seda imiş...saygılar ...+10 yörükkızı
Yol gösteren nasihatlarınızı çok güzel işlemişsiniz dizelerinizde... Yüreğinize sağlık üstadım.. saygılarımla... Halim AKIN
çok harika bir naishat,inşallah bu mesajınız tüm dost arkadaşlarımıza ulaşır ,tebrikler üstad,selam ve dua ile..
Bu şiir ile ilgili 126 tane yorum bulunmakta