Arkadaş Şiiri - Şair Şahin Karaman

Âdem ile Havva çocuklarıyız,
Geceye güneşi vur be arkadaş.
Bizler kovanda bal yapan arıyız,
Kalmasın arada sur be arkadaş.

Umutlara yatıp hayal bezendik.
Güzel yarınlar var diye gezendik.
Nedendir bilinmez yoza özendik,
Hani sende yanan kor be arkadaş?

Bozguncu sayıldı vatanı kuran.
Kalmadı makamda asilce duran.
Zincire vuruldu hesabı soran,
Bakma bize öyle hor be arkadaş.

Tekbir ile insan kesen dindar mı?
Tanrı’dan ayetler böyle kindar mı?
Bize geniş dünya onlara dar mı?
Şöyle bir hayalde kur be arkadaş.

Dini ticarete katıp sattılar.
Gaflet uykusuna düşüp yattılar.
Tarihlere kara leke kattılar,
Böylesi sayfalar mor be arkadaş.

Karardı vicdan yok gerçeği yazan.
Baş tacı edildi halkını ezen.
Bu nasıl insanlık nasıl bir düzen?
Akıl defterinde yor be arkadaş.

Kötülük revaçta izbedir yarın.
Çalındı emeğin kalmadı varın.
Boşuna yoruldun ezilmek kârın,
Böylesi yaşamak zor be arkadaş...

Yalan, dolan ile her gün tavlandık.
Atıldı oltalar tek tek avlandık.
Mazlumlara kibrit gibi kavlandık,
Ne hallere geldik sor be arkadaş.

Coştu gönül sazım gerçektir sözüm.
Buz tutsa da bu can sönmüyor közüm.
Hak’tan geldim Hakk’a gidecek özüm,
Şahittir yüzümde nur be arkadaş.

Dalgası dinmeyen bir denizim ben.
Hüzünler yüzdüren bir benizim ben.
Çok acılar süzüldü genizimden,
Boşa dönmez bende tor be arkadaş.

Umudu kalbinde bırakma sakın.
Uzadıkça gece gündüzler yakın.
Çok Firavun geçti şöyle bir bakın,
Yetmez mi hesabı dür be arkadaş.

Nice Şahin düştü toprağa gitti.
Türedi melunluk insanlık bitti.
Bu kadar kötülük cihana yetti,
Namerdi yurdundan sür be arkadaş.

21 / 06 / 2015