Hep sabah saatleri uyuyorum, geceyi doyasıya anımsamak için
Anımsatıyor yaşanılanların her anını, anlamlı kılıyor tüm yaşanılanları
Her düşünce soru işaretleri ile geçiyor her saat başı yavaş, yavaş
Söylesene nedir bu yüzümde ki durgunluk, nedir bu yaş
Ben miyim çocuk gibi ağlayan, yoksa mizacım mı arkadaş.
Boylu boyuna uzanıyorum yatağa ve kapatıyorum usulca gözlerimi
Sanki doldurmuş karanlık tüm yıllarımı odaya, gölgeler canlandırıyor beni
Neden diye soruyorum her an, nereden yada kimden kalma bu karanlık savaş
Her zerresinde bir yıkıntı var, aklım sessizliğe hükmedecek kadar ayyaş
Ben miyim geceden anlam çıkaran, yoksa düşünceler mi anlamsız arkadaş
Ne zaman uyansam tüm vücudumda anlamsız bir ağrı, bir hal var ardında
Sanki tüm karanlık bedenimi sardı, bir farklı görünüyor taş duvarlarda
Kahvaltılar bile yersiz ve zamansızdı, seyirci kaldığım boş duran masalarda
Yada yorgun bir gecenin sabahı mıydı, Bir anlam yokmu yaşanılanlarda
Söylesene nedir sessizliğine sebep olan arkadaş,
yoksa hep kabus mu var yarınlarda.
Serhat CatKayıt Tarihi : 25.5.2013 01:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!