Arkadaş Şiiri - Yusuf Tanrıverdioğlu

Hayatım tükendi, bitmiyor çile,
Nasıl dayanırım, anlat arkadaş.
Bülbül değilim ki, can verem güle,
Feryadımı ele, dinlet arkadaş.

Susasam bir yudum su verenim olmaz,
Ağlasam gözümü silenim olmaz,
Şu garip başımdan dert eksik kalmaz,
Yaklaşma uzaktan, seyret arkadaş.

Uzaktan seyret ki, deymesin sana,
İyiyim, hoşumdur, mazbutum ama,
Hep yalan dünyada şer kalır bana,
Bak sana kalmasın, servet arkadaş.

Sonra bana kızma darılma sakın,
Hep pişman oluyor, kalanlar yakın,
Elbet zühur eder, emri allahın,
Biraz daha dayan, sabret arkadaş.

Bu nasıl inançtır, bu nasıl hazdır.
Diyorlar beter ol, bu daha azdır,
Sende diyorsun ki, buda niyazdır,
Ne deyim öyledir, elbet arkadaş.

Hiç dostumda yoktu, sen neden çıktın,
Koskoca dünyada, bana mı baktın,
Burası cok tenha, ne yapacaktın,
Bak bide dost oldun, hayret arkadaş.

Kusuruma bakma, dert oldum sana,
Ümidi kestirdi, bu dunya bana,
Sigaramda yok ki uzatsam sana,
Kusuruma bakma, affet arkadaş, kusuruma bakma, affet arkadaş.