Arkadaş Şiiri - Mehmet Faruk Sepici

Arkadaş er kişidir, beklenen ol kişi, olgun kişi,
Yıllardır karşılaşıp, daha dün tanıştığımız kişi,
Nasıl da güvenir, bağlanırız, bu da Allahın işi,
Kalpler bir sevgiyle çarpar, uyar ayakların gidişi,

Arkadaş, bir uyum, benzeyiş, aynı renkte bir ahenktir,
Aynı şeyi hisseden, tamamlayan, huyu huyuna denktir,
Bulursan salih arkadaşı, iyi bir can yoldaşı,
Aş onunla çöl, okyanus, taç gibi başında taşı,

Arkadaşsız da, yalnız da yaşarım deme sakın, sus,
Yalnız yaşanılmaz, yalnızlık Allaha mahsus,
Gurbetteydim ve yalnızdım, bir ses merhaba dedi,
Yaş kırk olduktan sonra, bana da nasipmiş bir adedi,

Asrın hastalığı, derdi yalnızlık; tek maddesi gündemin,
Uzakta kalan dostu anınıca sızladı burnum, demin,
Arkadaş kara gün dostu, iyi günde herkesle dolaş,
Düz yolda tökezleme, onunla yalçın kayalardan aş,

O, öyle sağlam ki, kaya gibi sırtını dayadığın taş,
Kardeş Allah yazgısı, biz seçeriz arkadaş,
Lakin Kalü Belada tanışıp kaynaşmıştır, o ruhlar,
Bazan bir kişiyle geçer ömür, neye yarar güruhlar,
1989