Arkadaş Şiiri - İbrahim Bozkurt

Sen gittin ya yaşam kâbusum oldu.
Gökkubbe başıma çöktü zannettim!
Sensiz ev işini kolaylasamda,
Eksikliğin benim canıma yetti.
Beni yalnız koydun gittin arkadaş!

Yemeğimi yaptım sofraya koydum,
Sen yoksun ya boğazımdan geçmiyor.
Hasret koydun beni tatlı kavgana,
Beni yalnız koydun gittin arkadaş!

Hani yazlık aldık çoşku içinde,
Emeklide orda yaşayacaktık.
Ne çabukta bana veda eyledin!
Bütün bir hevesim gönlümde kaldı.
Beni yalnız koydun gittin arkadaş!

Hergün hayalinle güne başlarım,
Ben rüyadamıyım yoksa gerçekmi.
Didiştiğimiz günleri özledim!
Beni yalnız koydun, gittin arkadaş!

Bahçeyi belledim sebzeyi diktim,
Geleceksin diye yollara baktım.
Erik, kiraz, meyveler oldu olacak,
Sensiz hiç birşeyin tadı yok bana,
Beni yalnız koydun gittin arkadaş!ar

Yalnızlık Bozkurt’a oldu işkence,
Dost, düşman var gündüzleri gülerim
Sensiz geçen gecelerde ağlarım,
Mecnun mu olmuşum yoksa ben neyim?
Beni yalnız koydun gittin arkadaş!