Arkadaş Şiiri - Akif Tütüncü

Çocukluğuma bağlayan mevsimsiz sonbahar
Yaşam, gülü dikene, acıyı bize mahkûm etmişti
Eski bir fm siz radyo sıcaklığıydı bütün yaşadıklarımız
Bir gün bize de bağlanırdı elbet FM bant
İki taş arası oynanan top sıcaklığıyla başladı dostluğumuz
Biz hayata on gol atardık yediğimiz tek golde mağlup ilan edilirdik

Devre arası bölüşülen etsiz tek şiş doyumu

Benim babam yoktu dokunamamıştı saçlarıma
Seninki günah sayardı dokunmayı
Annelerimiziyse sorma
Eteklerine sarılırdık, daha çocuk olduğumuzu anlasınlar diye
Hep hasretliklerimiz oldu, özlemlerimiz
Nerden bilecektik ki bir gün özlemeyi bile özleyecek olacağımızı

Şarkılar dinlerdik hafif batı müziği, küçümserdik o zamanlar arabeski
Ciğerci kedi misali cam önlerinde şarkı dinleyişiydi bizimkisi
Ne teybimiz vardı nede klasik müzik satan biri
Kulak kabartırdık albinon inin adaçyo’suna
Rodrigonun gitar konçertosu çaldımıydı gelsin hayali çaylar
Olmazdı ki çay alacak paramız bile ama yinede birlikte mutluyduk
Dostluğumuzu içerdik

Hep aynı hayallerimiz oldu,
Dokunmaya kıyamayacağımız sevgili
Hayatın bizi kıymasından mıdır bilmiyorum

Hep sevdiğimizin gözlerini içimize geçirmeyi hayal ettik
Bir ömür gözlerinde eskimeyi
Ne dokunmaya kıyamayacak sevgilimiz oldu
Ne de bakarken eskiyecek gözleri
Bir tek şarkımız oldu Leman Sam’ın söylediği
‘Hey yıllar yenilmedim sana hatalarım bile yine aynı’