Arkadaş Şiiri - Gülseren Kuddar

Davetsiz geldin birgün sayfalarıma selam diyerek,
Biraz hüzün biraz mutsuzluk gizliydi hecelerde,
Zincirin halkaları gibi kenetlendi,
Dizildi üst üste cümleler,
Yaralar deşildi, kanadı,sorgulandı,
Bellendi düşünceler,zaman zaman kazıldı.
Aslında içine sığmayan,
Sevgi umut bir çıkar yolu arayan,
Serçeydi dev yüreği parmaklıklarda.
Özgür olasın diye,açmak istedim kafesini,
Kanat çırpmalısın kekik kokan yaylalara.
Karşı koymalısın vakitsiz esen rüzgarlara,
Kartal gibi süzülmelisin,
Engel tanıma yüksek dağlara inat.
Anne şefkatiyle sarılmak istedim bazen,
Bazen ısırgan otlarıyla dağlamak :))) ,
Muzip gülüşlerini gördüm sanki,
Sen büyümeyen çocuk.
Görmesemde hissettim,
Ellerimi tutan dost ellerini
Değişmelisin derken değişmezliğini.
Pişmanlıklarını,kaçak dökülen gözyaşlarını,
Çocuk sabırsızlıklarını,
Bazende huysuzluğunu sevdim.
Anlamak istemediğim tutkularını,
Ben çıkarsız saf yüreğini sevdim be arkadaş.
Şimdi uçma zamanı uç,uç biraz
Gülümse hepimiz ınsanız,sevabıyla günahıyla,
Ben seni böyle sevdim adını koydum arkadaş.