Yaşanası zamanda şuurlu sevdalara,
Nasıl kapattık, beyhude kapılarımızı
Ser verip, söz söyletmediğimiz davalara
Birer, birer. çivilerken, pencerelerimizi
Kırıldık… ezildik… ve yıprandık…
Yıpratıldık…
Kader deyip, olmazları olur saydık..
Aldandık…
Rıza almış hislere kahrettik...
Benliğimizi terk edip, geri dönmeyen,
Uygar duygulara kurşun sıkar olduk…
Bizi avutan, ve utandıran
Bedbaht sevdalarla avunurken
Nafile nefrete tapar olduk…
Bize ne oldu ARKADAŞ…
Arzın merkezine mantığımızı neden gömdük,
Gömdükte aklımızın elinde nasıl perişan olduk…
Bizi kim anlayacak diye az mı? bekledik..
Az mı? feryat ettik…
Az mı? harcadık kendimizi…
Biz kime ne? yaptık. ARKADAŞ…
Yada kimler, bize ne yaptı.
Kim unutturdu bize gülmeyi
Gülerken, güldürmeyi,
Sevdiğimize ölmeyi
Hatırlar mısın?
Eskiden nelerin hayalini kurardık,
Şimdi neyin hayalini kuruyoruz...
O hayallerimizi kim aldı elimizden,
Biliyor musun? …
Bizi kim ruhsuz ve çorak bıraktı ARKADAŞ…
Kayıt Tarihi : 8.12.2007 23:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
*** Tam puan ***
Bulvarları dolaştım,her akşam...
Mehtap mavi derinliklerde gezerken,
Ruhum inceliyor,her geçen akşam...
İnsanın kalbini para çözerken...
Biz kime ne? yaptık. ARKADAŞ…
Yada kimler, bize ne yaptı.
Kim unutturdu bize gülmeyi
Gülerken, güldürmeyi,
Sevdiğimize ölmeyi
Hatırlar mısın?
Eskiden nelerin hayalini kurardık,
Şimdi neyin hayalini kuruyoruz...
O hayallerimizi kim aldı elimizden,
Biliyor musun? …
Bizi kim ruhsuz ve çorak bıraktı ARKADAŞ…
TÜM YORUMLAR (3)