Arkadaş Şiiri - Melis Morsallı

Önce tanıştık.Sıcak samimi sohbetleri aldık aramıza.Hep özledik ve çokta özlendik.’’Sen olmazsan ne yaparım’’ cümlelerini kurduk.Her güzel olayı paylaştık.Mutlaka ‘’bu hafta sonu, bugün, akşam çayında ‘’ görüş elimleri duyurduk yüreğimize.Anladık ki arkadaşsız olmuyor bu hayat.Geçmiyor işte.Çocuk, ana, baba, eş olmuyordu o parçanın yerine.Hayatımızda ki en değerli parçaydı sesimizi yüreğimize incitmeden duyuran arkadaşımız, dostumuz.

Bir başka sarılırsın yüreğini açıp da gözyaşlarını paylaştığın, sevinçlerini katmerlediğin arkadaşına.Bir güvendir ve bunu kaybetmek istemezsin.Sevilmek istersin.Ve her zaman aranmak.

Sorulmasını beklersin ‘’ nasılsın ‘’ları yüreğine.Belki de bir zaman sonra kendine bile anlamsız gelen o zaman da yaşadığın kaprisinin, kızgınlığının anlaşıldığı bir dostluk en güzelidir.O kadar sevilmek istersin ve eğer seviliyorsan da hayatının doğru yap boz parçasıdır bu yaşadığın.İşte o yüzden kaybet istemezsin.Koşulsuz seversin ve koşulsuz sevilirsin.Hiç sorulur mu güne ‘’ bu gun gün niye oldu ‘’diye.

Bazı arkadaşlarını dostlarını her gün görmez, sarılmaz, uzun uzun sohbet etmezsin.Bir kahve içmek bile o kadar önemli olur.Kahve içmek değil O’nunla kahve içmek başkadır çünkü.Tıpkı geçenler de ettiğin sohbetin devamıdır o gun yaptığınız karşılaşma.Aslında epey zaman geçmiştir.Günler alıp başını gitmiştir.Ama o arkadaş işte hep ordadır.

Bazen bunu bilmek ve bunu bulmak iyi gelir insana.Ama yürek bu, sarılmak ister, gözlerine bakmak ister.Dayanamazsın iste mutlu anında mutsuz anında da bulmak istersin..

Bulanlara selam olsun bulamayanlara geçmiş olsun hayat zor bulmadan geçilmez.

Mart 2005