Arkadaş Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Sen beni bilemezsin.
Bir rüya gördüm çok üzüldüm…
Dünyam küçük ama ele geçmez aslına bakarsan…
İstedin sana verdim, bir an düşünmedim bile…
Ben ağlarım nihayetinde kendi kendime,
sevmem de doğrusu ağlayan birini gördüğümde…
Burası yalnızlık ama bu farklı bir durum,
senden olma bir yalnızlık bu, bunu da bilemezsin
muhtemelen sen…
Anlıyorum herkesi, her şeyi, seni de, biraz olsun beni de,
sen hiç bilemeyeceksin fakat beni, anladım…
Çocuktum, babam vardı, her bayram bana tabanca alırdı,
çata pat, patlatırdım, bilemezdim, yetimdi ikisi de,
bilemezdim sen gibi ben de…
Kimse bilemez içimdeki kimsesizlikleri,
sen gibi ve onlar gibi...
…
Sen yoktun yine bu gece arkadaş,
ne zaman lazım olsan olmadığın gibi hani,
o geldi bir arkadaşıyla,
vefasız aramıyorsun diye sitem etti,
güldürüp, eğlendirmeye çalıştı,
mutlu ol dedi içinden gelen bir sesle,
mutluyum dedim, arkadaş, çok mutluyum ben,
güldü ve inanmadı…
gittiler…

Bilemezsin, anlayamazsın beni sen…
Bir rüya gördüm, çok üzüldüm
ama
artık sana hiç bir şey anlatmayacağım,
anlatmayacağım inan…