Arkadaş Şiiri - Ersin Altun

ne güneşler batı ardımızda
dönüpte bakan olmadı arkadaş
yere dökülen yağmur misali savrulduk dört tarafa
bir damla göz yaşı dökenimiz olmadı arkadaş.

darma dağan olmuş duygular
kaldırımlara dökülen yağmur gibi
yorgun, çaresiz ve bitkin arzular
ekmek kırınıtısı gibi bir kenara atılmışız arkadaş

gözlerimin feri söndü sönecek
yanlızlığa terk edilmiş ağaç misali
ne özlemişim güneşin parlaklığını
hasret kaldı esmer çocukların gülüşüne
çocukluğumu özledim arkadaş

aslında çocuk olmak vardı
bir uçurtmanın ardında zaman su gibi akardı
olmazdı tasamız, olmazdı kaygımız
olsada çocukça olurdu kavgamız
ne hayal kırıklığı, nede umutsuzluk
keşke hiç büyümeseydim arkadaş.

sensizliğe giden yolda yürüyorum
yanlızlığın çıkmazındayım şimdi
prangalar vurdular düşlerime
gönlüm ezik gülüşlerim hep eksik
hapsetiler beni sensizliğe arkadaş.

çocukça gülüşlerimiz vardı
en son evin bir köşesinde askıya asmıştık
ne güneşler batı ardımızda
dönüpte bakan olmadı arkadaş.