Arkadaş Şiiri - Hakan Torlak

Beraberken mutluyduk neşeliydik,
Zaman kader oldu be arkadaş.
Yüzümden gülcükler eksilmezdi,
Gülmeye hasret kaldık be arkadaş.

Hep özgürlük istedik eskiden,
Özgürsüz hayallerimiz su gibi akıp giderken.
Biz de karanlıklara gömüldük be arkadaş,
Sevmek vardı hani gönülden.

Yalandı sevmek yalandı oysa,
Onların adları kalmış be arkadaş.
Asıl mutluluk çocuklarınmış be arkadaş,
Keşke hep çocuk kalsaydık be arkadaş.

Bir gün kederli olursan beni ara,
Seni belki güldüremem ama seninle ağlarım.
Bir gün canına kıymak istersen beni ara,
Seni vazgeçiremem ama seninle ölürüm be arkadaş!