Arkadaş Şiiri - Ali Karataş

Uzun yıllar oldu seninle görüşmeyeli,
böyle bırakmamıştım seni halbuki
o zamanlar gözlerinin içinde yıldızlar parlardı
ekmek iki lira su bedavaydı.

Yıllar ne de ezici olmuş üzerimizde
Fakülte yıllarımızdı
sen herzaman neşeli, ben her zaman kavgalı
saçlarını yana tarardın,
gemilerini yüzdürürdün kendi denizde

Yüzünde ki çizgiler belirginleşmiş
tanımak çok zor seni bu halinde
bir o kadar sessizleşmişsinde
kim derdi o hayat dolu delikanlı yerine
gitmişte yıkık, döküntü harabe

Yıllar sonra seni böyle bulacağımı ummazdım
rüyamda görsem Vallahi hayra yormazdım
bir iki kelime et benimle, konuş ne olursun
en candan arkadaşımdın benim
ne zaman kafamı kırsalar yanımda sen olurdun

Unuttun mu yoksa geride kalan günleri
hani arkadaşlar vardı,
hilti Cevdet,afaroz Rıza ve minti
her akşam bizdelerdi
nasılda afiyetle yerdik dünden kalmış yemekleri

Yok, sende bir haller var hatırlamak istemiyorsun
o günlerde de böyle inatçıydın
konuşmazsan konuşma bir daha beni zor bulursun

Sen yine de benim en kral arkadaşımdın