fedailerim oldun sonrasında sensiz,
söğüt fidanlarına örüldüm
şu garip kuşkumdan
üç okka geride bıraktığından beridir süregelen
serüvensiz karınca rutininden kurtaramadın
Kendini
Ve beni
rüzgar güllerinin olamadığı
arkabahçeye gömdün bizi hiç duraksamayan
rüzgar güllerinin olmadığı
buz kesen lodostan
üç nefes vermeye çalış ki dirileyim,
sindireyim,
tadımlık hayatı,
arkabahçemde biten gökkuşağını,
en sonrasında deniz...
Kayıt Tarihi : 31.3.2012 03:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!