Arka yüz -1- Şiiri - Nazan İzmirli

şöyle uzandım şehre
adım adım gezip
keşfetmeye.
şaştım kaldım doğrusu
elimin üstü ile avucum
kadar yakın tersliğe.
her kare damarlarımda
düğüm düğüm üstüne.
içinde kaybolmak
geri dönmek istemediğim
cennet bu mu
kan revan içinde.
yok oluşunun resmini
gökdelenlerden izlemek
filimmiş meğer
yeşil, esir olmuş bir kere
teknolojiye
direnmek istesede
boş yere
hormonsuz nefesi
kesiliyor
herşey kokuşmuş
çöplüklerde.
ey! yeşil kızıla boyadın tenimi
yüzümde bir gülümsemeki
zoraki...
o güzel caddeler
ihtişamlı mimariler
ışıl ışıl vitrinlerin
arka yüzünde
kan gövdede
yeşil bitmekte.........

ya! yeşil umutları olan
çocuklar.....
onlar arka yüzün
en derinlerinde
neon ışıklı vitrinlerin
arkasındaki yırtık, dökük, kırık
döküntüyü anımsatan düşlerde
kim kimi kazanmalı
kaybeden kim
kazanan kim
anlayamadan.

bir gerçek var ki
henüz uzandığım
uzanamadığım
şehrin bin bir köşesinde
duygularım savaşmayı
beklemekde.......

01.03.2006-antalya

'şehre uzandıkça açılan yaralarım derinleşecek biliyorum, yinede
gezeceğim ve de paylaşacağım sizlerle'