On yaşında tanıdım arka sokakları
Ana bildim soğuk kaldırımları kucakladım
Baba bildim gecenin karanlığına sarındım
Özlemlerimden, hayallerimden kaçmayı
Arka sokaklarda kaybolmak sandım
Kurşun sıktım açlığa
Barut kokusunu ekmek sandım
Arka sokaklarda rajon keserken
Polis jopunu baba tokatı sandım
Kelepçeler takıldı bileklerime
Demir parmaklıkları yuvam sandım
Avluda votla atarken yavaş adımlarla
Ark sokakları anımsadım
Yaktığım gençliğime ağlarken gözlerim
İçimdeki öfkeye kurşun sıkarken düşlerim
Bir mavzer oldu patladı yüreğim
Anne ben on yaşında konuk olduğum
Arka sokaklarda ararım seni.
Özlemlerim sarınca benliğimi,
Sarılmalarına savrulurum.
Şimdi ben yorgunum, düşüncelerim yorgun.
Yürürüm sessizce arka sokaklarda
Yağmurlar sel olur akar gözlerimden
Şimdi ben öfkemi bir silah gibi alıp elime,
tek tek kurşun sıkarım o günlere.
Ve veda edecğim gün bu dünyaya
Arka sokakları mezar taşım yaparım
25 / Ocak / 2009 Taksim – Beyoğlu
Hüzün YücelKayıt Tarihi : 3.2.2009 15:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)