Arka Sokaklar Şiiri - Nurhan Göktürk

Duvarlara kazınan şiddet
Evlere sinen çaresizlik
Gökyüzü hep puslu
Camlar dumanlı
Neler olup bitiyor arka sokaklarda
Duvarlar adam boyu küfür
Kaldırımlar oluk oluk kan
Dişler kenetli
Yumruklar sıkılı.
Aşk bu sokaklarda hep yoksul
Hangi zavallının, belki aşüftenin bu mahsul
Atıp unutup gitti bu dehlizde
İstemesen de alnına
Kader basmış damga
Adın yok senin onun bunun çocuğu
Sevgi dolu bir bakışın,
Bir elin olmadı, yasemin kokulu
Bakışların öfkeli
Ellerin dikenli
Sevemez hiç kimse seni
Kaderin orda mühürlendi
İçim kaldırmıyor artık
İnsan hayata bir kere gelir çok yazık.
Bu da sana feleğin attığı kazık

10.06.2025 Ohrid