Arka Odalar Şiiri - Gül Ataç

Arka odalarda düşleri ertelenmekte yarınların…
Bir yanda hiç ışığı sönmeyen pencereler gecede
Diğer yanda zemheri karanlık
Asla açılmayan camlar, hareketsiz perdeler…

Ardında korkular saklanır hayata dair
Biraz uçurumlardan uzak kalma çabası
Belki, metrekaresel acılarda boğulma endişesinin telaşı
Ütopik idollerin zamansız aidiyet duygusu,
Ta içinde sol tarafının marazi sancısı
Geleceğe sevdanın tutkulu tutsaklığı..
Cırcır böceklerine terkedilmiş gece,
Genç bir kızın gözlerindeki buğu..

Mehtapta asılmış düşler, sürgündeki acı gülüşler
Gökyüzünde delice bir umutla beklenen sabahyıldızı
Rüzgârın kollarında sürüklenen, denizkızının söylediği
Eski bir mabet şarkısı..

Hissedilen ne ilk ne de son heyecan
Altın bir tepside sunulan
Bulutlardaki hayal kırıklığı..

Durma!
Sil, sudaki yansımalarımı
Eski bir radyonun üstüne düşmüş sonbahar yaprağı
Al, kadehin dibindeki son damla senin olsun
-Bir bahar sabahı seninle ölüme uyanmak isterdim oysa-
Sev, gözlerinde bir düş kan kırmızı
Kadim bir ezgi kırık bir laternada…
Picasso’nun Don Kişot resmindeki gibi çırılçıplak kalmış umut
Arka odalardan birinde
Bir Rus ruletinde kaybettin beni
Karlar içinde…