Arka Koltuk Şiiri - İlker Köken

Bir arabanın arka koltuğunda uzanıp
gecenin karanlığında yıldızları seyrettim...
Dün gece sen belki rüyanda beni görüyorken
Kalbime geldin birdenbire
Kayan bir yıldızın alevi gibi
Halbuki aklımdaydın her daim
Gelmiş ve gitmemişti hiç.
ama şimdi yoktun
Kalbime inmiştin
Devrilen bir ağacın dallarına yuva yapan kuşlar gibi
devrilirken yapraklarını savuran
ve dallarını çatırdatan yaşattığı aşkları hatırladığında
ve üzerine yazılan aşkları unuturcasına
herşeyi silinmiş bir ağaç
yorumu yok aklımdaki düşüncelerin
anlatılması ve anlaşılması imkansız düşünceler
Sen yani
Sevdam...
Sebebim
umudum