Arka (-) deş Şiiri - Cevdet Dino

Kelepçelenmiş ellerinle dokun bana sevgili
Utanma, krem kokmasın ellerin
Yüzün kupkuru, dudakların çatlak
Hapishane duvarlarının nemi
Vurulmuş boynuna sistemin kancıklaşmış gemi
Biliyorum o tadı ve kokuyu
Biliyorum sevgili…

Nolur tek bir gözyaşı dökme değmez;
Akan tanedeki çınlayan ağıda
Kulaklarını dikmiş ite,
Seni görünce
Kapısına kilit vuran oportüniste
Değmez…
Ağlama sevgili…

Dağılmasın rüzgarla
Saçların kirden
Senden esirgensin su
Denizler senindir
Çalınır gözlerinden gece uykusu

Yaşın yirmi bir
Taze bir çınarsın
Zemheride suya düşen cemre
Hayat ağacının açılan ilk tomurcuğu
Bir nefessin sen
Sevgili…

Bunlar kancık tohumu sevgili;
Sokakta pehlivan
Sırada sırdaş
Ekmeğini paylaşan işçi
Arkada eş,
Cana dost ve kardeş gibidirler

Nidaları:
“Vatan, millet ve Sakarya! ”
Bizim gençler,
Amerikan mandasını denize dökünce
Bunlar dökene kurşun sıkar ya! ..

Bu memleket bizim derler
Bir anda on yiğidin başını yerler

Yürürken sen servi misali
Sakın bükme boynunu
Adımların bile gençliğin özgürlük timsali

Arif:
“Tanı bunları tanı da büyü! ”
Derdi bir şiirinde
Oku sen de oku
Olma onlar gibi bir sürü!

Ruhun benimle sevgili,
Devrim kınında yaralı bir hançer
Doğdu doğacak büyük zafer
Adın yazılacak yirmi üçünde bir taşa
Ey büyük arkadaş sen çok yaşa!