Arka çıkmak Şiiri - Zeynep Sümeyye Karaoğlu

gecenin namusunu kirletir
sokak lambalarının güdük ışıkları
siyahın üzerinde yeri gelir
ak da leke olur

belini doğrultmaz hayatın
kabullenmek
sıvı veya katı tüketirken bakışları
aranılanların
yanlışlığı laf oldu
bulunanların
ne kadar doğru olduğu yanında

bir horoz sevinç naraları atarken
güneşin doğuşuna
senin ağzındaki koca aralığı
elin bile kapatmaya ar etti

arkamıza bakmadan yürümemiz
cesaret göstergesi miydi
yoksa orada
kimseyi görememe korkusu muydu
ömrümüze arka çıkanımız olmadı
son iş günü ne zaman
gözümüzün kepenklerini
indirmemiz için

ağızlara sakız olmuş kelimeler
benim söz dağarcığımda bile yokken
nasıl olurda
topluluk içine karışmam beklenir
böyle bir kalabalığın içindeyken
nasıl olurda
çiçekleri ezmeden yürümem gerekir
nedense uçmayı
açık alanlarda deniyorum