Arıza Bende Şiiri - Ramazan Ateş

Dallarım kurudu, düştü yapraklar.
Ot bile bitmiyor, çorak topraklar.
Hayaller kayboldu, rüyalar küstü,
Sensiz bir yıl gibi, olmaz sabahlar.

Dünyanın gamını, yükünü çektim,
Çektimde ne oldu, canımdan bıktım.
Seninle değiştim, mutluyum sandım,
Ne denir bilmiyom böyle zamanlar.

Ne gelen giden var kapıyı çalan,
Ne arayıp soran, bu nasıl zaman?
Ben miyim tek kötü koca dünyada?
Niye böyle benden kaçar insanlar?

Sevgilir en fazla aylar sürüyor,
Menfaat olmazsa dostlar gidiyor.
Bendedir sanırım arıza bende,
Ben kaba sabayım, sevsem ne yazar.

Kurudu dallarım meyve vermiyor.
Meyvesiz ağaçta bülbül durmuyor.
Dünya bana artık huzur vermiyor,
Gel diye bekliyor kara topraklar.
Böylece son bulur sensiz sabahlar.

Enschede, 13.3.2009