Arıyorum Şiiri - Hüseyin Arslan 7

bak hele şu dünyanın perişan haline
paramparça karış karış yanıyor
haksız hukuksuz, sorgusuz sualsız.
ciğerler sızlıyor, yürekler kanıyor
yaralar azgın, kabuk tutmuyor,
merhemsiz, dermansız, hekimsiz.
bak şu alemin boynu bükük güllerine
soluyor birer birer, düşüp gidiyor
muratsız bahtsız, günsüz güneşsiz.
bak hele şu insanların buruk yüzlerine,
umutlar yıkılmış, hayaller yıkılmış
gönüller harebe, mutsuz sevgisiz,
selamsız, kelamsız, kimsesiz.
bak şu selvilerin çınarların hüznüne,
tomurcuklar açmadan kurumuş.
ne dal kalmış ne yaprak ne çiçek
ne güller kokuyor ne kuşlar ötüyor
kırlar sesiz sedasız,sahipsiz ıssız.
bak hele şu ovaların vadilerin haline.
dağlar dövülmüş, ormanlar yakılmış
sebebsiz, düşüncesiz, günahsız.
ne bir ağaç ne yaprak, ne bahar ne yaz
dereler hazin, otsuz çimsiz kurbağasız.
zaman ateş közü gibi, gün huzursuz
ne bir düşünce ne idrak, ne doğru bir söz.
şimşekler gürlüyor, gönüller gülsüz
fırtınalar esiyor, tufanlar acımasız
nehirler dolu hüzün, neşesiz coşkusuz
sallanıyor yer yerinde acılarla
adaletsiz sorumsuz, çabasız çaresiz.
ne suda balıklar ne kıyıda martılar
dalgalar vuruyor heybetiyle vicdansız
amansız, insafsız, merhametsiz.
yetim kaldı gönüller, körpe kuzular
yanıyor her yer, topla tüfekle barutla
kayboldu, ufukta ki o son parıltılar
güneş batı gidiyor, günler yarınsız.
sarıldı dört bir yanımız, zifri karanlıkla
ne bir sevinç ne bir tebesüm ne umutlar
hayat itibarsız, talihsiz güvensiz.
kıvranıyorum acılarla, üzgün üzgün
haykırıyorum, kan ağlıyor iki gözüm
arıyorum temiz mahsum özgür bir dünya
barışla sevgiyle, hakça doğru düzgün.