Arıyorum İnsanlığı Şiiri - Ethem Turan

Sonsuz muş gibi tükettiğim ömürde
Hiç önemsemediğim ayrıntıları
Gözümle göremediğim bir virüs
Ayrıntılardaki insanlığı sunuyor önüme

Tüm çabalarımdaki hırsımın
Uğruna fedakarlıklarda bulunduğum mallarımın
Düşünemeyeceğim kadar önemsizliğini
Yaşamak adına kendime ev hapsi verdiğimde anlıyorum şimdi

Bunca zaman etrafımdaki kimsesizleri
Görmeye başladığımda utanıyorum kendimden
Musibet mi gerekiyordu gönül gözümün açılmasına
Yoksa insanlığın gereği miydi yardımlaşma

Nasılda soyutlamışık kendimizi
Kopmuşuz bizi biz eden her bir değerden
Ölüm kokusu havada benizler soluk,yüzler maskelii
Arıyorum kaybettiğim insanlığı,buluyorum koronalı dünyayı