Arıyorum Durmadan Şiiri - Bekir Dalkıç

Arıyorum durmadan kendim gibi birileri, vızır vızır, sokak sokak, arı gibi.
Beyaz tenler içindeyim, siyah tenim.
Kolonimi bulmak için vara vara varıyorum, giriyorum, kovan diye bir AVM..
Elma gibi, armut gibi örümceğin ağındayım.
Sıska benim, tenha bedenim.
Zenginlerin sofrasında bir öğüne yarıyorum sadece, sadece bir öğüne.
Yürüyorum caddelerde bir ileri bir geri
Bir ileri bir geri.
Arıyorum durmadan kendim gibi birileri.

Bilenlere soruyororum söylesinler sahiden neyim ben?
Sıralardan bir sıradan mıyım acaba,
soylulardan bir bey miyim?
İnsan mıyım şu insanların içinde yoksa öyle alelade bir şey miyim?
Öz müyüm, yetim miyim?
Akıp akıp duran derelere zehir zıkkım hani, hani simsiyah bir atık mı?
Yanlışlıkla çıkan fabrikadan, hatalı bir üretim miyim, neyim ben?
Genetiği değiştirilmiş zavallı bir yaratık mı?

Neyim ben söylesinler, bilenlere soruyorum?
Sürüklendi bedenim oradan oraya, bir çocukla birlikte saf.
Sadece şunu biliyorum, fil değilim, fare değilim.
İyi biriyimdir aslında, anlamadım neden böyle oluyor?
Kuytu bir köşede, istiyorum henüz sönmeden gözlerimin feri.
Arıyorum durmadan kendim gibi birileri.