kendimi başkasının
yalnızlıklarında gördüm
aynı günde saklanıyorum
ruhumda bir yabancı gibi
meçhulüm sanki
sevmezdim yalnızlığı
fakat kendimi durduramıyorum
yalnızlık gerçeğine düştüm
karanlıkta söylüyorum
şarkılarımı
konuşan ve hatırlayan
bir yalnızlık ateşin
içinden geçiyorum
garip bir üşüme
kalbim titretiyor
güzelliklere kapalı
gözlere rastlıyorum
dilsiz bir dünya var karşımda
takma yüzlerle yaşıyor insanlar
gizliyorum kendimi
ne kadar varsam
o kadar yalnızım diyorum
beton yığınlarında kıstırıldım
gök delenler içinde
can çekişiyorum
kendi içimde
yalnızlığımı arıyorum..
13.11.2017
Elazığlı Mustafa KayaKayıt Tarihi : 16.11.2024 14:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!