Arıyorum Şiiri - Ethem Turan

Zor geliyor her akşam aynı yolu yürümek
Yorgun düşüyor düşünceler günün akşamı gibi
Bitiriyorsun güne dair her şeyi
Soguk bir kapı açıyorsun sessizliğin içine

Bıraktığın gibi herşey,tezgahta kahvaltıdan kalan tabak
Aceleyle çıktığında toplamayı unuttuğun dağınık yatak
Herşey bıraktığım gibi beni bekliyor
Hayat oluyorum yuvamda radyoda müzikler ses oluyor

Güne dair konuşacak bir şey yoktu diyorum
Konuşmaya gerek yok.
Neler yaptığımı zaten biliyorum anlatmaya değmez
Ne yemek yapacağım diye de düşünmüyorum

O anda canım ne isterse onu pişiriyorum
Dert olmuyor hiç bir şeyim kendime
Bazen sağa sola elimde çarpıyor hiç salakçada gelmiyor
Doğaldır dalgınlık diyorum.

Radyonun canlı yayın akışına kaptıırıyorum kendimi
Varlığını hissettiğim gönlüme yakın bir kaç kişiyi arıyorum
Bir kez daha söylüyorum kendime
Yalnızlık,yalnız yaşamakta değil etrafında kimse kalmamasında

Ev işlerine dalıyorum ne mutlu ki kendime yetebiliyorum
Butun gömleklerimi ve elbiselerimi ütüledim.
Çoktandır yaşamamışım bakıp mutlu oluyorum
Ütü masamda ve kimseye muhtaç olmadan yine kendim ütülüyorum

Düşünmüyorum eskide olanları ve bana acıyı tattıranları
Yeni hayaller kuruyorum yeni yaşamları özlemlerime saklıyorum
Milat oluyor çok sevdiğim kasım ayı
Dökülen yapraklar gibi döküyorum içimdeki kalıntıları

Yeni yapraklar için sürgünleri yeşertiyorum
Daha özenli ve daha seçici
İnsan arıyorum kıymet bilen cinsten
Sevdiğinde sevginin kıymetini bilenden.