Arıyorum. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

İşim olmaz vazgeçtim kendimi aramaktan,
Veriyorum bir kahve molası;
'Düşünüyorum,
Öyleyse varım'

Bulunca bencil olmaktansa,
Şimdi ne gam ne de tasa.

Aramaktan vazgeçmedim,
Ama kimi beni değil.
Bu işe bir hile karıştıran var...

Bize yanlış adres verenlerden;
Önce baştan başlamalı sorgu,
Niye gülün dikenine sitem, o da suçlu değil mi?
Gül/deren

Şimdi iki kere iki dört dediler,
Öğrettiler,
Elde ne var?

Önce, hepsinden önce Tanrı, Sonra,
Adem
Sonra Habil sonra kabil.

Kabülüm değil her şeye beli demek,
Hu çekip sallansın varsın,
Gözün gördüğü herkese veli demek,
Ya yanıltıyorsa çıplak gözle görmek?

Az da olsa,
Az bir emek
Çalışkan dedim de arı da geldi aklıma,
Arıyorum...

Bezeli yüzünün içini
Peçeli yüzlülerin,
Maskeli suratların ardındakini;
Parlak kundura içindeki,
Çorabın rengini; kokusunu, çiçeklerin.
Hastanın nabzının kaçlığını hemşirenin,
Saf alkolle yıkanmışlığını,
Meraklıyım arıyorum...

Tüccarın rüyasını
Rüyasında darı gören kuşun,
Ciğer gören kedinin,
Ruhunu,
Arıyorum sorup sorguluyorum.

Başa dönüyorum,
Söylediklerine göre
Dünya yuvarlak,
Baştan bozuk düzen,
Çıkış yolu bırakmamışlar...,

Bu yüzdendir hep
Dönüyorum...

10/Kasım/2009/Bodrum