Arıx Şiiri - Gülten Nazlı

Issız bir dağın sabah soluğuydu,
Serin bir sessizlikle indi ovaya.
Gökte bir kuş, kanadında rüzgâr,
Arıx, ismini fısıldadı toprağa.

Taşların diliyle konuşurdu gece,
Her yıldız, bir yara, her sessiz çığlık sen.
Zamanın bile eğildiği yerde
Bir düş gibi geçtin içimden.

Arıx, ne bir harf eksik ne fazla,
Bir su gibi akar içimde adın.
Bir kurumuş yaprak gibi beklerim
Rüzgârını, yeniden var olman için.