Aristokrat Sofrası Şiiri - Halil Kıvrık

Sular yanmaz be ey şair
mermerinde
tunca benzeyen yüzü kalmadı
kaynarken
yüzünün derecesinde gözlerinde buğu
bakır çalığı küf tutmuş dünya var şimdi
yüzsüzlük yükseliyor
alçalan değerlerde.

Sıkı tutacaksın hayatının elinden
Bencilliğinle baştan çıkaramıyacaklar seni
mesela;
aklın fikrinle çelişmiyecek
elin ayağına dolaşmıyacak.

Tesadüfen takıldı ayağıma
bu unutulmuşluk

dün ve yarın arasında yıkılan
binaneleyh
lehine
sağlam sanılan

kalelerin kumdan kaleler olduğunu hissettirdi bana

Aristokrat sofrasındaki tok'luğun
ne kadar açlığı
sevdaya bakış-açısındaki ben'lik.