Arıstıl Şiiri - Erol Boyunduruk

Melerdi koyunlar öterdi kanı.
Şen idi bir zaman bizim arıstıl.
Degişti mevsimler o günler hanı.
Bellisiz baharın güzün arıstıl.
******
Devlet baba gelip haline bakmaz.
Batal oldu bağlar kalmadı bekmez.
Birtek çayın vardı kurudu akmaz.
Kerbelaya döndü yazın arıstıl.
******
Omaç yapılırdı bakır tavada.
Yetimlerin ağlaşırdı yuvada.
Buğday biçilirdi geniş ovada.
Sanki harranıdı düzün arıstıl.
******
Yukarı köprüsü bayırın başı.
Çetin olurudu tipisi kışı.
Korkmadan gedine koyarsın taşı.
Kerpiç kalıbıdır sözün arıstıl.
******
Zalim felek tanımıyor amanı.
Tükendi gönlümün bitti gümanı.
Göz gözü görmezdi hasat zamanı.
Degişti dumanın tozun arıstıl.
******
Yanmış yürekleri suyla söndürün.
Hayalimi süsler isli tandırın.
Bir başka kokardı yağın pendirin.
Maziye karıştı yozun arıstıl.
******
Dinledi giryani dertlerin çoktur.
Aynı benim gibi sahibin yoktur.
Hastana sayrına bakmıyor doktur.
Hergün kan ağlıyor özün arıstıl.

22 9 2007 EROL GİRYANİ