Arınmam ki İmkânsız

Arınmam ki imkânsız, günahlarım fazladır,
Acı nasihatlerim daima şahsımadır.

İnsanları severim, dilimi eğitmiştir,
Çevremi güldürürüm, mutlak hak etmişimdir.

Kırılan kalp kul hakkı gaflarım çok kalp kırar,
Düzeltemem ve kalır günahlarımdır bunlar.

Kul alıngandır, gider hakkı üstümde kalır,
Dilimi de kesemem, şahsım bundan utanır.

Şimdilik alınmayın her şeyin sebebi var,
Siz tövbe ile varın, varamayanlar da var.

Kullar neden alıngan neden herkes davacı?
Bir de hiç düşünmeden, zararsıza alaycı.

Bilirim bu kul hakkı ve helâl edilemez,
Günahkârım besbelli, tövbesiz gidilemez.

Gaflarım ki manasız, tanımayan affetmez,
Kul hakkıdır ödenmez, bilirim tövbe yetmez.

Zerre kötülük bilmem, bildiğimi de etmem,
Vatandaş sataşınca gaftır engelleyemem.

Siz gaflarımı helâl edin büyüksünüz affedin,
Biraz terbiye edin, biraz da dua edin.

Sakın olma eğitimsiz ve olma patavatsız,
Olmamalı samimi, biraz da çok akılsız.

Başaramadım şunu, susup sessiz kalmayı,
Haddimi belirleyip, işe karışmamayı.

Görgüsüzün birisi hem de en görgüsüzü,
İnsanlık dışlamalı, böyle bir ölçüsüzü.

Barıştırmak istesem, savaşı başlatırım,
İyilik etmek istesem, yanlış anlaşılırım.

Bu iyi niyet değil belki kötü niyetten,
Kötülüğü iyi, iyiliği kötü bilmekten,

(1999)