Arınmalı ve öyle varmalı özüne,

Ağır gelir tüy gibi hafiflik insana eğer esiyor ise sert bir rüzgar yüzüne doğru.
çünkü o sert rüzgar yakar suratını ve derisini yüzer.
fakat dayanabilirse o rüzgarın sertliğine, ardında sessizlik bulur.
o sessizlik ile ulaşabilir özüne.
ancak rüzgar dindiğinde yüzünün yangısı kuvvetlenir,
kemiklerinde eksik kalmışlığın ağrısı belirir.
işte o ağrı özbenliğine ulaştığında, gündelik safsataların zehridir
ve o zehir ruhunda dolaşmaya başlar, konuşmak ve nefes almakla bile ruhuna dağılır zehir.
arınmalı o yüzden, arınmalı ve öyle varmalı özüne.