Arınma İklimi Şiiri - Mehmet Dokumacı

ayrı kapılardan eğerek başlarımızı
göz kamaştıran aydınlığa
güneşe çıktık

çıplak ayaklarımızın altında
gebe bir kadının karnı kadar sıcak toprak
ve
geçmişlerimizden kalan titreme elbet terk edecekti dizlerimizi

konuştuk ilk kez;
ilk sözümüz "sus! " demek oldu birbirimize
eğerek başlarımızı
hayranlıkla
bir kez daha baktık toprağa

gördük:
ayak baş parmaklarımızın bile
diğerimize aç iştahlı ejderha ağızlarına benzediğini
ikinci kez konuşacaktı ki:
somurdum dudağından dilini yuttum
"beni ne kadar seviyorsun? "
demesine fırsat vermeden