Arının sarısı Şiiri - Şimşek Acar

herkes bakar hayata
ama sadece görenler yaşar
ne değerlerin üstünden geçen
körlerde vardır bakanların arasında
ben bir dağa bakınca
tepesinde uçan bir atmacayı
çalıların arasında sinsi sinsi
yaklaşmaya çalışan tilkiyi
korkuyu hayat edinmiş
ürkek tavşanı görürüm
kimseye aldırış etmeden
çiçekten çiçeğe dolaşan arı
çalışkanlığı tartışılmaz karıncalar
çılgın ve gamsız ateş böcekleri
onlarda kaçmaz gözümden
çimenlerin arasına dağılmış
yaban çiçekleri de hayattır
görenler için inanılmaz güzel
nehirler akar önümüzden geçer
kimine bir sudur bu giden
ben nehri bir su ve hayat kaynağı
varoluşun üç temel taşı bilirim
sudan çıktık ve şimdi ayaklar üstünde
kainata hükmeden efendi oldu insan
bitmeyen bir sevdayla çoştu
denizine kavuşmak için sınırsız
ölümsüzlüğü anlatmaya çalıştı
sevginin ateşinden çağlayarak
ne canlara sahiplik etti kucağında
ağaçlara otlara feda etti kendini
bir su olarak futursuz ve cesur
yeri geldi taştı sığmadı yatağına
birşeyler anlatmaya çalıştı
kendi dilinde insan oğluna
insan bu yıllardır değişmeden
istediğini gördü,istediğini duydu
hayatı sadece siyah beyaz gördü çoğu
otun yeşilini,arının sarısını gülün pembesini
görmeden niceleri yaşadığını sanarak gitti.