Ariftir O Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıyıldız

Arif’tir arifliği vurur yüzüne
Bakarsın Eren’lere karışır bazen
Mevlana’ca düşünür, Yunus’ça konuşur
Kâh derviş olur, kâh semazen

Kars’tan ta Edirne’ye
Edirne’den ta Kars’a kadar
Yekvücut Anadolu O
Her dilden konuşur

Selimiye’de Sinan olur
Yüreğini koyar ortaya
Yaprak yaprak, sayfa sayfa
Mermer sütunlara mısralarını kazır
Mersiye söyler şadırvandan akan suya

Bazen çocuk olur, bazen yâren
Çocukluğunu yaşar arada bir
Gönlünü açar, Güneş’e Ay’a
Küçücük ellerini açar Allah’a
Dualar okur, yalvarır
“Yıldırım düşmesin diye ormanlara.”