Cahil Küllü Ziyandır Şiiri - Fahri Bulut

Cahiller üflemekle, aydın çırası sönmez,
Mollanın istemiyle, bu çark geriye dönmez.
Gaflette yaşar gider, usu gerçeği görmez,
Gerçeği gören, bilen, arifler, aydınlardır.
Azaldı kamil insan, cahil küllü ziyandır.

Tarafsız bir göz ile sorgular ve yargılar,
Her olaya acaba, diye şüpheci bakar.
Karanlığa küfretmez, bir mum da kendi yakar,
Gerçeği gören,bilen, arifler-aydınlardır.
Azaldı kamil insan, cahil ömre kırandır.

Akıl-dışlılık görse, eğilip biat etmez,
Bilir ki sonu çamur, karanlık yoldan gitmez.
Zalimin davasını, bin altın verse gütmez,
Gerçeği gören, bilen, arifler,aydınlardır.
Azaldı kamil insan, cahil küllü beyandır.

Yağmur nereye yağsa, tarlasını taşımaz,
Bilim dışı olana, asla inanmaz, kanmaz.
Kellesini kesseniz, doğru fikrinden şaşmaz,
Gerçeği gören, bilen, arifler, aydınlardır.
Azaldı kamil insan, cahil ömre yiyendir.

Toplumu yönetenler, cahillerle, mollalar,
Sürü oldu ulusum, bu dert beni yaralar.
Namuslu insanlara, sürülüyor karalar,
Gerçeği gören, bilen, arifler,aydınlardır.
Azaldı kamil insan, cahil küllü yalandır.

Rızazade, beyhude geçen ömre yanarım,
Mustafa Kemalleri, zor günlerde ararım.
Bu dünyadan göç etmek, gayri kavli, kararım,
Gerçeği gören, bilen, arifler, aydınlardır.
Azaldı kamil insan, cahil ömre kıyandır.

Cahillerin baş uçlarında oturacağıma, aydınların ayak uçlarında oturmayı tercih ederim...