Yalnızım kuyu dibinde,
mecnun halimden, kime ne
Sensizliği ekledim yalnızlığıma
Hani geçen zamanlar
kuru bir incir vermiştin ya
Sessiz bir gidişti onunkisi
Benimle olan anıları da zaten sessizlikti
Bu sessiz anılar,
sessiz bir hayatın içinde,
bu sessiz hayat,
sessiz anılar halinde
Neden kızıla boyadın denizleri anne
Ben daha ölmedim
Ne günahı var, Tanrı mavisinin
Ben daha ölmedim
neden tozlu kefenim
Aaah ah
nerelerdesin Patrika.
Anılmıyorsun artık bu sokaklarda.
Işıklar kör,
çeşm yitirmiş fer,
hasret kalmış parmak uçlarına yer
Onun sonu oldu
gün batımına yürümek.
Sıradan bir meşguliyet değildi,
kimsesizliğini gizlemek…
Ölmek gibiydi
ölmek ve dönememek…
Hayat kara bulutlar gibidir
Kara bulutlar ne kadar kara
bir o kadar da rahmetlidir
Su,
rahmet üzerine rahmet iken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!