Arif neden ağladı Şiiri - Safa Gayret

Gecenin saat dördünde
kan uykusundan uyanıp
bakıp uzaklara pencereden,
sinip camın gölgesine
ağladı Arif

Yaktı cigarasını,
çekti ahını -amma sessiz-
bir derdi kaşıyıp kaşıyıp
hıçkırdı Arif

Hemen arkasında durup
hüzünlendim
Ya hu dağ gibi adamı
ne uyandırdı böyle,
ne çaresiz bıraktı,
ne canını yaktı bu kadar

Duramayıp sordum
Horladığını fark edip uyanmış
Karısı uyanmasın diye yutmuş sesini,
dönmüş soluna,
Durup düşünmüş, tedavisi var mıdır diye

Sonra dank etmiş, ayrıldıkları gelmiş aklına
Yine de bir umut, dönmüş bakmış sağına
Karısı yanında mı diye