Arif Nazım Şiirleri - Şair Arif Nazım

1955 yılında Kahramanmaraş’ta doğdu. İlk, orta ve lise tahsilini memleketinde yaptı. Şiir ve resme ilgisi ilkokul sıralarında başladı. Bütün öğrenimi boyunca en iyi dersi resim oldu. Yağlı ve sulu boya tablolarının yanında yüzlerce desen, grafik ve portre çalışması var. 1977 yılında Ankara Ticaret Turizm Yüksek Öğretmen Okulu’na kaydoldu. O günün Türkiye’sinin ülkücü mağdurları arasına girdi. Okulunu bitiremedi. 12 Eylül 1980 döneminde uzun yıllar hapiste yattı. Hapishaneyi, Yusufiye'ye çevirmesini bildi.
Şiir ve resim çalışmaları ilk olara ...

Arif Nazım

Anne ben ölüyorum..
Gözlerim kanıyor ikide bir,
Türk filmlerinin, Yarı absürt senaryolarında,
hüzünleniyorum,
Şizofreni diyorlar algınlığıma,

Devamını Oku
Arif Nazım

'Bütün güzelliklerin yolu sevgiden geçer' diyen gönlümü söküp aldılar yerinden, tüm kötülüklere kapattığım gözümü bir akbaba iğrençliğiyle oydular annem. İstanbul'da bir akşamdı, dostlarımı yitirmiştim, gidecek yerim yoktu anne. Ben ve kavgam yapayalnızdık yağmurun ıslattığı sokaklarda. Ben ki anne, ben kendimi biliyorum. Ben İbrahim nesliyim. Nemrut' ları çoğalan bir devrin mazlum sesiyim. Ben, Rabbim'den has bahçeler içinde has güller istemedim nne. Önkuzu'ya, Öz-men'e ne verdiyse onu istedim... Dualarım kabul gördü anne. İstanbul'da bir akşamdı; vurdular, vurdular, vurdular beni anne.'

İstanbul'da bir akşam, elimde bir cigara
Üstelik sırılsıklam, bir de yağmur yağmakta
Attılar beni kör kuyulara
Anacığım senden başka kimse ağlamaz bana.

Devamını Oku