Arif'name Şiiri - Oğuzhan Gökmen

Ülkücülükten yana kalmamış bir iz
Hesap yapıyorsun hep sessiz sessiz
Seni gidi suratsız,nursuz,neşesiz
Hainlerin sazını çalan şerefsiz...

Onbeş yaşımdayken verdim notunu
Teşkilata attın kalleş okunu
Kurban ol ye sen,liderimin bokunu
Her türlü boku yiyen şerefsiz...

İt köpek benzetmesi yaptın ya bize
O yüzden gerek yok çok fazla söze
Sana,senin gibilere ve hepinize
Kök söktürmeyen insan şerefsiz.

Şairim,ozanım diye tuttun bir türkü
Ne teşkilat bilirsin,ne dava-ülkü
Ama şunu da her zaman bil ki
Bunları unutan inan şerefsiz.

Okumadın mı dokuz ışık ahlakçılığı
Sazınla yapıyorsun her ahlaksızlığı
Tarih unutmaz yaptığın bu kansızlığı
Kanını sütünü satan şerefsiz...

Bıraktın ne oldu fırça bir bıyık,
Aptal aptal konuştun olmadın ayık
Şeklin,şemalin,tipinde kayık
İhanet kayığına binen şerefsiz.

O kirli ağzınla sen Bey'i anma,
İhanet yanına kar kalır sanma,
Son pişmanlık fayda etmez,boşuna yanma
Kendi cehenneminde yanan şerefsiz.

Sen kendini şair-ozan mı sandın?
İki gaz verdiler ahmakça kandın
İhanetin zehrine ekmeği bandın,
Kendini bir bok sanan şerefsiz...

Bir parça kemiğe,bir avuç yala
Kul mu oldun sen,satılmış kula,
Nasıl düştün söyle bu kötü yola
Davayı-Lideri satan şerefsiz...