Arif Mercan Şiirleri - Şair Arif Mercan

Ben bir ölüyüm
Ne zaman, nasıl öldüğüm önemli değil,
Sen ne zaman mezar taşımın başında ağlasan
Ben gözyaşı olup ağlıyorum gözlerinden
Sen ne zaman mezar taşımın başında ağlasan
Uzanıp gözlerini siliyorum.

Elbet güleceğin bir gün olacak diye
Ümit etmeye devam et
Avut kendini çocukça
Kağıt gemiler yap ve yüzdür
Farkında olmadan umutlarının da böyle
Bir kağıt gemi gibi ıslandıkça yok olacağını

Vurdular adamı
Çaldılar bedenini ruhundan
Önce yıkadılar
Sonra gömdüler toprağa
Yapayalnız kaldı adamın ruhu
Ne sevdiğine sarılabildi

Ben bir Perşembe öleceğim
Evimde kimsecikler yokken
Kimsesizlik seyredecek beni
Yalnızlık uğurlayacak ölüme

Ben bir perşembe öleceğim

Yasam denizinin dalgasında oluşan
bir anlık ufacık bir köpüktük
rüzgarın esintisinde yemyeşil ağaçların dalında oluşan
bir anlık ufacık bir salıntıydık

gözyaşıydık, bazen gülücük

Zamanı koyup cebime çıkmışım evden,
Adımladıkça kaldırımları hafiflemiş ceplerim
Koşsam saçılacaktı etrafa saniyeler,
Korktum kaybedersem tüm biriktirdiklerimi diye,
Yürüdüm usulca.
Yürüdükçe uzaklaştırdı yollar senden beni

Zamanın içinde yoğrulurken bedenim
Ruhum ruhunu özlemekte
Akıversin zamanın ırmakları, bedenimiz yıkanıverse de
İnadına kupkuru kalır ruhum
Güneşte demlenir bedenim
Çıra gibi yanar ellerim

Saklı bir masalın sararmış yapraklarında silik mürekkebinde buldum seni
Anlamak için seni, yeni bir dil, yeni bir yazı öğrenmeliymişim
Daha henüz kekemeliğini üstünden atmış bir çocukken
İsmini bilmediğim bir öyküde destansı bir kahraman misali, sensizliğe kılıç çekmişim
Yanında olmayı dilenen bir dilenciye dönüşüvermişim gülüşlerinin gölgesinde
El değmemiş bir masalın satır aralarında beni okumanı umu etmişim…

Mısralarda birikir gözyaşları
Harflerin ıslak
Gözyaşlarına dokunamazsın ellerinle
Kalbinle silmelisin

Şarkılar ile ilgili değildi çoğu zaman

Hiç sabah olmasa keşke diye iç çekerek
Koydu adam, başını yastığa
Bir ses, bir cevap beklemeden
Aldığı derin nefesi verdi, soğuk odanın kucağına

Ne getirmişti ki bir önceki gün