Bad-ı saba perçemine vururken
Zülüflerin kaşlarında dururken
Gün geceye teslim olup uyurken
Günüm seni seyre dalar ey güzel
(Ay gündüze teslim olup uyurken
Gecem seni seyre dalar ey güzel)
Yaşayıp doludizgin, bir kaç satır şiirde
Yaşanmamış anları, mısralara gömmüşüm.
Tutsak gibi çaresiz, bu dört duvar hücrede
Asırlarca yaşayıp, sonra ise ölmüşüm.
Öyle bir zerreyim ki, Âdem ile var olup
Bulanık bir denizde,dalga olup apansız,
Çarparak,yükselerek, çağlayarak gelsene.
Yırtıp yedi kat göğü,yıldızları zamansız,
Aşıp da bir müjdeyle, habersizce gelsene.
Bir kız çocuğu gibi, ellerinde umutlar,
Ellerimdeki karanlığa mutluluğun tasvirini çizdiğim günden beri,
müptelasıyım bir çift küçük beyazın.
cayır cayır kavrulan avuçlarımda,
durmadan dönen birkaç yelkovan öncesinin küllerini saklıyorum.
Derken Bir hayal canlanıyor, cam kırığı gözlerimde.
Parmak uçlarında yürüyen bir gecenin koşar adım hasreti gibi güneşe,
Dervişlerle birlikte bir sabâ makamında
Ben de bugün dergâha bir hû demeye geldim
Pirlerden destûr alıp erenlerin yolunda
Batıldan ayrılarak,Hakk'a varmaya geldim
Maşuk'un aşkı ile büryan olmaya geldim
Parlayarak doğan güneş, zifir dolu bir geceyi daha araladı.
Ve ben üzerime saçılan her hüzün tanesini tek tek avuçlayıp,
günaydın diyorum yeni güne.
Her sabah olduğundan daha yağız duruşum.
Renkler olduğundan daha güzel.
Ellerim rüyalarımdakinden daha beyaz.
Ruhum hiç ayrılmazken, o sahte vücutlardan
Bedenim esiriydi, hep yabancı ellerin
Gelmeyecek sandığım geciken umutlardan
Bana hatıra kalan, simsiyah bir pelerin
Hayata açılan yol, düşüme giren bilge
Hep titrek bir ay ışığında yitirmiştim sevdalarımı.
Zemherinin kör ayazında,kömür karası dalgaları misafir ediyordum yüreğime.
Denizin demire sürülmüş yosun kokusu üstüme sinerken,
uzak kentlerin suya vuran akislerini ziyaret ediyordu gözlerim.
Zihnime yağan hüzün tanelerine inat,dökülen yıldızları topluyorduk ben ve çocuklar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!