Mütemadiyen arafta
dilimin ucunda söyleyemediklerim
dökülmez diyemem.
iplikleri kanımdan, nakışı yaradan hırka
sökülmez diyemem.
adımlarımı sayar kaldırımlar
yollar aşınır, taş yorulur
beton duvarlarla kavgalıdır sesim
çatlaklarından kelebek geçmez
ağaçlara asılan parti bayrakları
konfetiler, ışıklar ve karanlık...
dinlemez artık ağaçlar
yaprakların okuduğu gazelleri
Kendinden geçip gönülden sevensen,
Aklını da araya katma sakın.
Haddin bilmeyip her şeyi bilensen,
Riyanın kuyusuna batma sakın.
Kapılıp gidince aşk sellerine,
Bir sükûn çöker üstüne gecenin,
Durul! Emri verilir ummana.
Bir kuş konar yanına pencerenin,
Bir feryad arz ediir asumana.
Ne -yalnız gece- işitir o sesi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!