Çok zor bir çocukluk yaşayan ve buna rağmen lisede başarılı olabilen, itikadına binaen her acıdan ilacını alan, sabrını ilmek ilmek döşeyip ve taneler yapıp tesbih niyetine çeken, hayattaki her acı her zorluk birer nimettir, sevgililer sevgilisine kavuşturur. Marifet o ki; inanç ve sabırla vermediysen ekmeğini fırına , pişemez ham kalırsın bu fani dünyada! Düsturunu ilke edinmiş , bir garib kul işte
Ehli temkinem derdi belâdan,
Neylerse hikmetlidir “ YARADAN “
Suladım çiçeği ektim gönlüme
Bilmem, dertmidir revâ mı?
Yoğ ise gül ile devâ mı?
Koralevde adeta kül olurcasına, Gül ağlar!
Bülbülün kalbi Gül için yanar!
Kavuşmanın hayaline can atar!
Gül, firari, hep gizler esrarını.
Garibim Bülbül bilsede sırrını,
“HAK” tan gelen başım üstüne
Ne ses , ne sedâ!
Hiçbirşey anlatabilirmi âhvâlimi!!
Kimsesiz kaldım!
Ey!!!! Kimsesizler kimsesi!!!
Kimsesizler diyarında!!
Yanlızca “ O “ var âyândır ,âhvalim tek hükümdara!!!
Sırtımda taşınmaz yükü göklerin.
Herkes koşar, zıplar
Ben yürüyemem.
İsterseniz bütün âlemleri verin,
Sayılı nimetler zümrüt olsa, meyletmem!
Konuşacak birşey yok.
Susacak birşey var.
Rüzgarla, güneşe takılıp, beni hatırladığında;
Sessizliğimi sustuklarına say!!
Zülfünün yay gibi çelik tellerine takılan gönlüm asırlarca peşinden gelecekti!!!
Göklerde ve yerlerde ne varsa,
Hepsi “O” nun iken
Sana lutfedilen can! Sana emanetken,
Ey can, ne diye bu endişe bu telaş.
Eğer istersen kudretten zerre,
Ve gökler gürledi
Kızıldı yamaçlar.
Sanki sessiz kıyametin habercisi!
Yeryüzü susuyordu.
Dağlar birbirine kafa tutarcasına,
Doğarken ağlamıştın.
Herkes gülmüştü!
Öyle bir yaşarsın ki,
Öldüğünde ağlayanların olur,
Gülense ruhun!!!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!