NÖBET 1
Gözüm akında memleket sancısı,
Nöbet yerinde nihayet kaygısı,
Geçiyor ki vakit meşgale bulsan,
Kalbimde senden uzaklık ağrısı.
Nerelere gittikte kaybolmadık ki,
Kimleri sevdikte, unutmadık ki,
Geldi geçti her şey, yine yalnızız,
Kim tarafından unutulmadık ki?
Haziran 2003 Ankara
Sonra aşkı anlayacaktın. Aşkın yolsuzluğunu zamansızlığını ve mekansızlığını
kavrayacaktın sözlerimde. Yaradılıştan beri, her lahza unutturmadan hiçbir şeyi,
ışıyan bu aşkın uçsuz iklimleri serilecek gözlerinin önüne. Ardına bakakalacaksın
ansızın. Bu yol haksızlığın ve sevgisizliğin sınırladığı kokuşmuş bir düzenden
ibaret. Lakin akşamdan sabaha kadar yıldızlarla paylaşılan, yüreklerimize süzülen
bu eşsiz güzelliğin aşk olduğunu anlayacaksın.
“Duru’ya”
Yaşam bir avuç sudur, beynim gibi
Kaynıyor vehminin aciz tasında,
Yılgın akşamlarda eksildi ömrüm,
Aşkına yeltenen mağrur başımda…
Kaç zamandır hasretim kayboldu seneler,
Yüzüme sürsem ellerimi cihan sendeler,
Onca insan sevdim de gittiler birer birer,
Tabiat böyle arifim, bir daha gelmezler…
Haziran 2003 a/Ankara
Ne adamım tastamam, ne bir Adem,
Ne işim var dünyada, buysam madem…
Üç beş satır yazınca arada bir,
Öfkem durur, akar elimdeki kir.
Elimde değil, düşüncemin en ayrıksı yanı Sen,
Korku dolu gözüm kararır uzaklığından,
Elimde değil, fikrimin en amansız yanı Sen,
Avuçlarımı açtığım an tutuşur benliğim,
Benliğimin en kaybolmuş, en izbe yanı Sen.
YALAN
Dinle sevdadan nem kapan sevgili,
Resmini sildim, unuttum ismini,
Arasan sorsan tanımam sesini,
Ben değil güzel, sen kaybettin beni.
YIRCI
Sorma sevgili gör nicedir halim,
Kış güneşi yaramda, can yakıyor,
Şimdi bir özleme tutsak rehinim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!