Kim ısıtır, kim sever beni daha?
Sıcak eller uzatın bana!
Yürek mangalları uzatın bana!
Vurulup düşürülmüş çırpına çırpına,
can çekişenler gibi, ayakları ovuşturulan,
sarsılmışım, ah! Bilinmeyen ateşlerle yana yana,
sen peşimdesin, ey Düşünce!
Yıkılmak,ezilmek her gün biraz daha
Dostlar değişiyor aldanmalar değil,
Aksimizden eser yok şimdi o sularda
Çirkin olan biziz aynalar değil...
Şerefsiz ellerin şerefe kaldırdıkları
Devamını Oku
Dostlar değişiyor aldanmalar değil,
Aksimizden eser yok şimdi o sularda
Çirkin olan biziz aynalar değil...
Şerefsiz ellerin şerefe kaldırdıkları
Üstad Nietzsche' den başka hiç bir zihin böyle yazmaya mazhar olamaz.
Harika bir şiir, üstelik söz sanatının ustasından...
tebrikler
dert keder üzüntü hayattan bıkkınlık yalnızlık tanrı ile konuşmak halini arz ediyor hep üzüntü kutlrım şirimizi
bir küçük adam bedenine hapsolmuş o kocaman adamın'' eyy beni anla ve azat et'' yakarışı....
vavvu,muhteşem bir şiir,bundan önceki okuduklarım neyidi,eğer bu şiir se?!
Evet ne kadar aciziz... İnanmasakta ihtiyaç sahibiyiz. Acı çekerkende isyanlardayız, çekmezkende... Bunu senden iyi anlatan yok Nietzsche... Muhteşemsin.
Ah acılarım korkulası acılarım isyanım!
Bir kere girince bu düşünce içine kurtulamıyorsun büyütüyor büyütüyor büyütüyor kendini.
Hayır!
gel geri!
bütün işkencelerinle birlikte geri gel!
Bu işkenceler olmasaydı eğer neyi anlamak için yaşayacaktık.
Kendi kendimizin cehennemiyiz.
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta